Na lang overwegen, ga ik toch maar eens beginnen. Welkom op mijn stukje van het internet, waar ik schrijf over hoe ik omga met mijn paniekstoornis, hoe ik weer maximaal kan sporten en het vader zijn van drie kinderen. Oh, en ik geef nog wel eens mijn (on)genuanceerde mening over een verscheidenheid aan dingen.
Juist… een combinatie die kant nog wal lijkt te raken maar, wel al een jarenlange wens is.
In een ver verleden heb ik geprobeerd een blog op te zetten, de jeugd kwam er tussen, werk, kinderen, het leven draaide door en het opzetten werd afzetten na wat kritische noten waar, nu blijkt, mensen ongelijk in hadden. Het idee is altijd gebleven en nu, nu ga ik het gewoon doen.
Allemaal met een sprankje ADD en een vleugje paniek maakt het dit leven alleen maar…
Waarom? om een verscheidenheid aan redenen die door de posts heen duidelijk zullen worden maar, vooral vanuit de gedrevenheid om meer mensen te kunnen meenemen in het misschien voor hun nog onmogelijke gevoel dat alles wel mogelijk is. Te laten lezen en zien dat eigenwijsheid het kan overwinnen, om te laten zien dat je niet alleen bent, er meer mensen zijn met dezelfde of vergelijkbare ervaringen en hopelijk je te motiveren om (wel) een uitdaging aan te gaan. Zodat jij aan jezelf kan bewijzen dat ook voor jou alles mogelijk is, in welke vorm je jezelf ook maar wilt uitdagen.
Als vader van drie kinderen, een drukke baan, een drive om te blijven trainen waar, ik maximaal probeer te presteren, en nog wel eens verdwaald raak op de mountainbike ergens in een bos, creëer ik soms voor mijzelf benauwde momenten. De zoektocht naar balans tussen rust en drukte en mentaal en fysiek herstel heb ik nog niet gevonden maar, misschien hoeft dat ook niet want, dit maakt ook wel wie ik ben. Alles met een sprankje ADD en een vleugje paniek.
